قهوه فنجان شیطان و چند واقعیت عجیب دیگر درباره قهوه

دسامبر 31, 2018 admin

قهوه فنجان شیطان و چند واقعیت عجیب دیگر درباره قهوه

قهوه، فنجان شیطان،همانطور که می دانید قهوه دومین کالای تجاری دنیا بعد از نفت است. و به پایه رژیم غذایی مدرن تبدیل شده ست. باوری وجود دارد که قهوه در اتیوپی ریشه دارد. قهوه قرن شانزدهم در خاورمیانه برای کمک به تمرکز استفاده میشد. اما میدانستید که قهوه در قرن هفدهم میلادی جرقه یک انقلاب اجتماعی را در انگلستان زد؟ اینجا واقعیت های عجیب که در مورد تاریخ قهوه وجود دارد را برای شما بازگو می کنیم پس با ما همراه شوید.

قهوه احتمالا توسط بزهای هیجان زده کشف شده است.

افسانه ای میگوید که “کلدی” یک چوپان بز تنها در قرن نوزدهم در اتیوپی، اثرات قدرتمند و انرژی بخش قهوه را کشف کرد. زمانی که می دید بزهایش بعد از خوردن گیلاس های یک درخت، هیجان زده می‌شوند. کلدی به راهب بزرگ صومعه محلی خودشان در این مورد گفت. و راهب ایده ای در مورد خشک کردن و جوشاندن گیلاس ها برای درست کردن یک نوشیدنی داشت. او، گیلاس ها را درون آتش ریخت، از آنجا همان بوی آشنا که ما از قهوه در طول شب بدون هیچ اشتباهی تشخیص می‌دهیم. سپس گیلاس های بو داده شده را با چنگگ از روی خاکستر گرم به سرعت جمع و در آب جوش حل کردند، اینگونه اولین فنجان قهوه دنیا آماده شد!

راهب و پیروانش دریافتند که آن نوشیدنی برای مدتی بیدار نگهشان داشته است. نوشیدنی ای فقط برای مردان، که مدت بیشتری برای عبارت بیدار بمانند. حرف یک جا نمی‌ماند، در مورد قهوه هم همیطور شد و آوازه آن تا دشت های شبه جزیر عربستان هم رفت.

عارفی صوفی یمنی به نام قوتول اکبر نورالدین ابوالحسن الشادیلی ادعا می کند که قهوه را کشف کرده است، او گفته: که پرندگانی داشته که نوع خاصی از گیلاس را می‌خوردند و برفراز روستا پرواز می‌کردند و به طور غیرمعمولی پرانرژی اند. بعد از امتحان چند حب از آن گیلاس ها، خودش را بیش از پیش هشیار پیدا کرده است.

توسط یک روحانی از موکا دم شد.

یک داستان دیگر روایت می‌کند که قهوه، اولین بار توسط یک شیخ به نام عمرکشف شد. یک صوفی اهل موکا(نامی قدیمی برای یمن) شاگرد همان صوفی که در بالا داستانش را گفتیم. عمر که به خاطر توانایی اش در بهبود بیماران با دعا معروف بود، در غاری بیابانی نزدیک “اوصب” زندگی می‌کرد. زمانی که تقریبا گرسنه بود، یک روز چند گیلاس را فقط برای آن که تلخ تر شوند، بو داد. آما این کار فقط آنها را تلخ تر کرد. در نهایت تلاش کرد آنها را بجوشاند. نتیجه مایعی قهوه‌ای و خوشبو بود که انرژی ای غیرمعمول و غیر منتظره به او داد که موجب شد بتواند تا چند روز بیدار بماند. کشف معجزه آسای آو، چنان هیبتی به او داد که اجازه برگشت به موکا به او داده شد و مقامش تا تقدیس بالا رفت، در همان حال، قهوه در سراسر جهان عرب نفوذ کرد.

در قرن ۱۶ میلادی، قهوه نوشیدنی محبوب پرشیا(ایران)، مصر، سوریه و ترکیه بود. شهرت قهوه به عنوان شراب عربی، توسط هزاران زائر مسلمان که به شهر مقدس مکه می آمدند، بالا گرفت. بازرگانان یمنی قهوه را از اتیوپی به کشورشان برند تا خودشان پرورش دهند. این هدیه صوفیان یمن بود که این نوشیدنی را برای افزایش تمرکز و تحرک استفاده میکردند. آنها همچنین قهوه می‌خوردند تا در جلسات شبانه عبادتشان بیدار بمانند.

از خاورمیانه ، محبوبیت قهوه به سرعت در بالکان، ایتالیا و بقیه اروپا گسترش پیدا کرد.از غرب تا اندونزی، و از شرق تا آمریکا، عمدتا از طریق هلند.

قهوه، استارت یک انقلاب اجتماعی را زد.

قهوه چنان قدرتمند بود که یک انقلاب اجتماعی را رقم زد. قهوه به عنوان یک نوشیدنی خانگی مصرف می شد. اما مهم تر از آن، در قهوه خانه های عمومی هم سرو می‌شد. که داشتند در روستاها، و شهرهای کوچک و بزرگ در خاورمیانه، گسترش پیدا میکردند. این قهوه خانه ها، به زودی تبدیل به مکانی برای اجتماع شدند، نوشیدن قهوه و گفت‌وگو با سایر رسوم و تعارفات معمول محلی کامل می‌شد. نمایش های موزیکال، رقص، بازی و شطرنج، و بیشتر از همه، شایعه پراکنی، و بحث درمورد موضوعات روز (یا شب). این قهوه‌‌خانه ها خیلی زود به عنوان مدرسه فرزانگان شناخته شدند. مکانی که اگر به آنجا می‌رفتید می فهمیدید در دنیایتان چه می‌گذرد. محل اتصالی بین قهوه، و زندگی روشنفکران پایه ریزی شد.

این باور وجود داشت که قهوه حرام است.

قهوه مانند الکل، تاریخی طولانی در منع، ترسی جذاب، ظن و بی‌قراری ادیان و ریاکاری دارد. حالا هم اگر جانفشانان ادیان(همه دین ها) راهی پیدا میکردند، قهوه خانه های زیادی باز نمی‌ماند.

نوشیدن قهوه و تجمع فاضلان در سال ۱۵۱۱ توسط قاضیان مکه ممنوع شد. این مخالفت توسط حاکم مکه، خیربگ رهبری می‌شد. که میترسید که قهوه با گردهم آوردن مردان و دادن این فرصت به آنها که در مورد حکومت او بحث کنند، منشا مخالفت با قوانین او شود. بنابراین، تجمع قهوه، با شورش و انقلاب همراه شد. قهوه حرام اعلام شده بود. اما بحث بر سر حرام بودن یا نبودن آن تا ۱۳ سال بعد که تحریم با دستور سلطان سلیم اول عثمانی رفع شد، ادامه داشت.

با فتوای مفتی اعظم، این مشکل سرانجام رفع شد و اجازه نوشیدن قهوه دوباره صادر شد. بگ، با دستور خود سلطان، به خاط مشکلی که ایجاد کرده بود، اعدام شد. چرا که او کسی بود که اعلام کرد قهوه حرام است. در پایتخت مصر(قاهره) هم منع مشابهی در سال ۱۵۳۲ اعلام شد و قهوه خانه ها غارت شدند.

قهوه، فنجان شیطان

زمان زیادی طول نکشید که قهوه، فاصله کوتاه تا اروپای مرکزی را طی کند. قهوه ابتدا در ونیز رایج شد. در در پشت آن، از تجارت پرسود شهر با همسایگان مدیترانه ای اش لذت میبرد. با این حال در ابتدا، با قهوه با بدگمانی مذهبی که قبلا در ترکیه و خاورمیانه تجربه کرده بود، روبه رو شد. شایعه های خیابان که از فیلتر مسافران بی باک اروپایی که به سرزمین های مرموز شرق سفر کرده بودند گذشته بود، مایعی بود، مرموز، عجیب و اضطراب آور که از نظر کاتولیک ها “اختراع شیطان” بود که شورش علیه اسلام را رهبری کرد. به وبه نظر میرسید که به جایگزین مناسبی برای شراب، در جشن شکرگزاری است، که در هر صورت غیرقانونی بود.

این ترس چنان بزرگ شده بود که باب کلمنت هشتم مجبور شد مداخله کند، او قهوه را چشید و گفت همانطور که نوشیدنی مسلمانان است، میتواند نوشیدنی مسیحی هم باشد.او خیلی واضح اعلام کرد این نوشیدنی شیطان بسیار خوشمزه است، ما باید شیطان را با تمعید این نوشیدنی فریب دهیم! از آن زمان تا کنون، قهوه، فنجان شیطان معروف شده است.

قهوه در میانه قرن هفدهم به انگلستان رسید.

طبق نوشته ساموئل پپیس، اولین قهوه خانه انگلستان در اکسفورد و در سال ۱۶۵۰ در فرشته ، در روستای سنت پیتر شرق ساخته شد. توسط مردی یهوی به نام جیکوب، ساختمانی که امروزه به نام “گرند کافه” شناخته می‌شود. اولین قهوه خانه لندن در سال ۱۶۵۲ در خیابان سنت میشل تاسیس شد. نزدیک حیاط کلیسا سنت میشل، موسس آن پاسکوا روسه، مردی یونانی بود که در سال ۱۶۷۲ هم قهوه‌خانه ای در پاریس افتتاح کرد. پپیس از قهوه خانه لندن را در ۱۰ دسامبر ۱۶۶۰ بازدید کرده است»: او(کول. اسلینگسبی) و من هم را در قهوه خانه کورن هیل دیدیم. بار اولی که آنجا بودم، میزان زیادی سرخوشی و کیف داشتم، بیش از هرچیزی که در شرکت ها و جلسات تجربه کرده بودم.

ادعا شد که قهوه “ویاگرا” قرن هفدهم است

زنان مگر اینکه روسپی باشند، اجازه حضور در ‌قهوه خانه را نداشتند، انها خشمشان را علنی کردند. مقاله ای که در دفاع از جنسیت زن در سال ۱۶۹۶ منتشر شد، مری استلر خشمگین نوشت: یک اهل کافه کسی است که در خانه می نشیند و در خانه قهوه زندگی می کند. او بیشتر با روزنامه ها، گازت‌ها و آرا بیشتر صحبت می کند، نه با کتاب های خود، و برنامه ثابت خود را برای عموم، او را از تمام مراقبت از خانه خصوصی اش دور می کند. او همیشه ملت را اداره می کند، اما هرگز نمیتواند خانواده اش را مدیریت کند.

استل با همسران دیگر در خانه با کارهای خود و فنجان‌های چای شگفت زده کرد؛ در سال ۱۶۷۴ شکایت زنانه علیه قهوه مطرح شد که در آن زنان استدلال کردند که همسرانشان همیشه از خانه و خانواده بیرون می آیند و از انجام وظایف داخلی خویش اجتناب می ورزند – “تبدیل به ترک می‌شوند” و همه چیز برای “کمی آب سیاه و رقیق ، با عطری تند و زننده، تلخ، غم انگیز